"yaşamak gerek" demiş bir kardeş
"sözle olmuyor bu işler"...
raconunu kesmiş anlayacağınız.
eh...
dünya burası
hem de Türkiye!..
Olur böyle vakalar.
Racon Ustalarının fink attığı
cennet topraklar...
Etraf sarıldı malum
herkes biliyor...
dizilerimiz dahil
racona bulandık.
Eh... "nasip" diyelim,
sükunetimize gömülelim.
Atışmalarda,
çakmalarda, tekmelerde, tokatlarda
jestlerde mimiklerde olsaydı bilgelik,
kapalı kutu olmazdı gönüllerde.
Açardı önüne gelen.
Ederdi lafını
basardı giderdi sonra umarsızca
zaferlice...
Ama olmadı ki öyle?..
Kirlenmedi ki bilgelik hiçbir zaman?..
Alet olmadı ki jestlere, mimiklere,
efelenmelere...
Orijinal kaldı hep aslında;
kopyalanamadı ki taklitçilerce?..
Ve hiçbir zaman büyüklük olmadı ki,
atışmadaki ustalık,
laf geçirme?..
O hep
sesiz
sükun
müdahalesiz...
çekememezliklerden
taşlamalardan
sindirmelerden uzak...
O hep
çocuk...
alçak gönüllü teslimiyetlerde
kapalı kutu halinde
yumuşak ellerle açılmayı bekledi
ve de hala bir çoğunu
bekliyor.
Ömer Dalman (Ekim 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder