Anne Yok

Eskiden
çocuk acı çektiğinde,
bir şeyleri kaldıramadığında,
tahammül edemediğinde
annesine ağlardı.
Büyüklerine ağlardı.

Şimdi
araya öyle sağanaklar, havada kirlilikler,
kargacık burgacık gürültüler girdi ki,
artık çocuk ağlamaya cesaret bile edemiyor.
Çünkü biliyor,
ağlasa bile
çığlıkları
annenin kulaklarına ulaşamadan
yitip gidecek...

Eskiden
çocuk acı çektiğinde
dümdüz annesine ağlardı.
Hesapsız-kitapsız,
beklentisiz, poltikidan uzak
sadece ağlardı
şikayet ederdi.

Artık ne yazık ki bu da yok.
Anneyi çoktan
sağanaklar, fırtınalar, havadaki kirlilik
aldı götürdü.

Artık orada anne de yok!..


Ömer Dalman (Ağustos 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman