Razı Olduk

Doyamazdık o gençlik yıllarımızda
dostluğun şiddetine,
derinliğine.
yediğimiz içtiğimiz,
duyduğumuz, tükettiğimiz
ayrı olmasın isterdik.
bunun için debelenirdik,
sinir, hırs yapardık.

Zamanla üzerime bir şeyler mi çöktü ne?
Azaldı şiddetler,
duruldu denizler, nehirler
rüzgarlar peşimizi bıraktı sanki?..

Belki şehir hayatının düzenbazlığından
ve ayartıcılığından
madde peşinde sürüngen oldukça,
ortak zamanımız öyle bir azaldı ki dostlarla,
kırk yılda bir edilecek telefona,
atılacak bir epostaya
ve hatta yolda rastlayıp sarılmaya bile
fena halde şükreder olduk.


Şiddetler azaldıkça,
bir şeyler çöktü üzerimize;
çok daha
çok daha ufak ve
tek tük şeylere razı olduk.


Ömer Dalman (Temmuz 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman