Gavur Bilir

O; Memed'in arkadaşı
bu; Hasan'ın arkadaşı,
öteki; Cumali'nin arkadaşı;
çak arslan gibi maaşı!
Kolla kafaları
rahata ayarla koltuklarını;
nazlanmasınlar!

Çalışanları hiç sorma
onlar çalışsınlar
köpekler gibi,
koklatırsın zamları
biraz ağlarlar en fazla...

O Zuhal'in arkadaşı,
bu; Vahit'in eski iş arkadaşı,
öteki; Batan Firmanın genel müdürü;
çak hepsine arslan gibi maaşı!
Kolla koltuklarını!
sıvazla sırtlarını...

Çalışanlara gelince;
koklat ucundan zamları,
sürt burunlarını!
topla odaya arada,
ver gözdağlarını!
Gerisini düşünme,
yaşarlar fareler gibi...
Sen bak kendi işine!

O; Memed'in arkadaşı
bu; Hasan'ın arkadaşı,
öteki; Cumali'nin arkadaşı;
firma kötüye gidermiş,
halk çalkalanırmış,
boşver.

adın batana kadar geçersin dalganı

kaparsın o biçim cukkanı
kollarsın takımını!

Geçer zaman

yanına kar kalır yaptıkların.

bu arada
zaman geçer geçmesine de
O; Zuhal'in kankisi,
bu; batan firmanın eski genel müdürü derken,
memleket nereye gider?
onu da Allah bilir
Gavur bilir!..


Ömer Dalman (Temmuz 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman