İnsandırlar

İnsandır bunlar;
rahat edemezler
bir şeyler mutlaka batar.
Hele pek kendi halindeysen
mutluysan,
ona-buna sataşmıyor,
işini sevip, işine bakıyorsan
ve bir şeylere şükürdeysen,
ya faydalanmaya kalkarlar,
ya da çamura batırmaya,
karalamaya, zedelemeye...

İnsandır bunlar;
kendilerine bakmazlar,
ilim-irfandan bahsettin mi
arkandan gülerler
değer bilmezler.
Başları sıkıştığındaysa
bir anda imana gelirler
dualara tutunurlar,
ama dua etmeyi de bilmezler!

İnsandır bunlar;
önce ti'ye alırlar, arkadaş olurlar.
Köpekler gibi koklaya koklaya
ama dürüstçe sormadan sana
seni kafalarında bir yere koyarlar.
sonra birgün gücünü gördüklerinde
kuyruğunu sıkıştırmış itler gibi sinip,
yamacından uzaklaşır korkarlar!

İnsandır bunlar...


Ömer Dalman (Mayıs 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman