17 Mayıs 2007 Perşembe

Dayı Yüreklim


Sık sık insanlarla
alış veriş meselelerini
elle müdahale ile çözmekten yana arkadaşım
beni aradı geçende.

Onun da suçu yok!
Yöresinde öyle yetiştirmişler ne yapsın?..

"Tövbe ettim artık, temizlendim" dedi.
Tam inanamadım ama
hoşuma gitti yine de...
Hani dedim
yamacıma biraz daha yaklaşmak için mi acaba?

her nasılsa da
bunu düşünmüş olması iyi bir gelişmeydi.
daha modern, daha insani,
yanında yürürken korkulmayacak bir dost...
kulağa pek de hoş geliyor.

şimdilerde ise nedense
onun şu elle müdahaleli çözümcülüğüne özenir oldum!..
düşünsenize
yan bakanı alıyorsun aşağı,
dayıyorsun başına! .....................çomağı (!)...
Kolaysa yapsın bir daha terso!..

en emin, en sert
ve dönekliği zor çözüm çeşidi!..

ölesiye kokuşmuş bu alemde
nasıl canı çekmez insanın?..
vallahi şu benim elle müdahaleli çözümcü arkadaşa
epey bir özenir oldum bu ara!..
sertim benim, dayı yüreklim...


Ömer Dalman (Nisan 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Baba arkadaşın da delikanlıymış herhalde.

Sevgi-saygı.