Şiir'de Tehdit

Birgün bana sorsalar
şiir'de kendince nasıl bi tarz yarattın diye;
hiç şüphesiz
gururla ve övünerek, severek derdim ki;
"Şiir'de tehdit, gözdağı,
racon ve dayak türünü yarattım!"

övünerek, gerinerek, kibirlenerek ve delikanlı gibi
kasılarak
aynen de bunu derdim!

Hatta bana bakışını beğenmezsem cevabını aldıktan sonra
soran herifin;
onun da üzerine bir şekilde giderdim.

Hayatta doğru dürüst yürümesini,
onun bunun kuyusunu kazmamasını
efendi olmasını
üretmesini, çalışmasını
hortumculuğa meraklanmamasını
yine racon usulüyle
tehditle, gözdağıyla, dayakla şart koşardım!

Kalmadı artık kardeşim bu milletin ölçüsü
tutanı, engelleyeni.
Herkes Teksas'ın Kralı oldu.
Herkes kendi çöplüğünün dayısı oldu.
Ölçüler fena esnedi, her duruma uyum sağladı.
Hak-hukuk suyuna çamur karıştı.
Paçalar fena kirlendi.

Bu yüzden birgün bana sorsalar
"Şiir'de tehdit, gözdağı,
racon ve dayak türünü yarattım!" derdim.

Hem de gerinerek, övünerek
soran'a bile parçalayacak gibi bakarak...


Ömer Dalman (Haziran 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman