Neden seçecek mişim?

Hiçbir giriş-çıkış yolu kalmamışken ruhuma
ne senden, ne ondan, ne başkasından
hiçbir gülümseme yokken şu yorgun kalbe dokunan
yumuşak tek bir nefes yokken
kelimelerle yüzüme üflenen
neden seçecekmişim ki yaşamı?

Daralmış kalmışım kendi kapanımda
ve sen
bir yardım eli bile uzatmıyorken şu garibe...
Bir cevher miydim ben
yoksa denizin dibindeki değersiz bir taş mı diye
kendim bile kendimi şaşırmışken
ve beklediğim tek bir gülümseme iken
kararmış ruhuma...
onu da bulamamışken
neden seçecekmişim ki yaşamı?

Biliyorum
göçersem senden önce bu diyardan
bırak kendimi güzelim
senin için üzüleceğim
bir yanım hep seninle kalacak
belki sana destek
belki sadece gözyaşların olacağım.

Bütün bu ağır hazineyi kazımışken ruhumun derinlerine
ve gerçekten yardımsız, bir başıma kalmışken bu savaşta
bir şey bile geçsin istemezken boğazım içinden
hayatta kalmak için körü körüne bir yaşayan ölü gibi
debelenmekteyken bir başıma
senin yanında bile bile yiterken bedenim
neden seçecekmişim ki yaşamı?

Ne olur bana elini ver
ve gülümse...


Ömer Dalman (19.02.2009)
www.antoloji.com/omer_dalman