Sokarım Duruşuna!

Ses tonunu bir perde kalından ayarlarmış
giyimini, duruşunu
oturuşunu kalkışını ahenklermiş
sevincini, coşkusunu pek belli etmez
rolünden, titrinden ödün vermezmiş
bana ne!?

Sokarım duruşuna, ses tonuna!
Ben adamlığına bakarım,
insanlığına bakarım!
Gerisi hikaye, curcuna
çorbaya tuzdan başka bir bok değil!..

Ruhtan seslenemiyorsan gönüllere
adamlığınla sağlayamıyorsan otoriteni;
istediğin kadar dik dur
güzel otur-kalk
sesini en kalından ver
bana ne!?

Karşımda tripten tribe girme
ne kadar ıkınsan da, sıkılsan da
gürül gürül kalın osursan da;
belli kalitesi bokunun!
kokusundan anlarım;
yaman adamım!

Sokarım duruşuna, ses tonuna
adamlığına!!!

Gönlün geniş olmadıktan
sözün özünden çıkmadıktan sonra,
on taraftan etiketlemişsin kendini
bana ne?!


Ömer Dalman (Şubat 2008)
www.antoloji.com/omer_dalman