Puromun her sönüşünde
iki şiir dizesi arasında
hay mikiyim anasını diye kaykılıp
çatık kaşlarla
küfrü basmanın tadı gibi var mı?..
her puromun sönüşünde
oradan alıp küfrü doğruca
hayata yollamanın
onu sövmenin
alaşağı etmenin tadı gibi var mı?...
ve basıp söndürdüğümde puromu
bir şiirimi daha sonsuzlaştırırken
hayata inat
herkese inat
küfrü basıp
yepyeni bir puro ile çatır çatır
olaya yeniden girmek gibisi var mı?!
Ömer Dalman (Şubat 2008)
www.antoloji.com/omer_dalman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder