Dünya hayatım boyu dinlediğim
bütün ambient müziklerin sonucu
benliğimde şekillenmiş
o son nokta ambientiyle kulaklarımda
çok soğuk
karlarla kaplı dağların ortasında
o vadide
dizlerim üzerine çöksem...
O tek gidişlik sesi
sonsuzda dinleyerek
kapasam gözlerimi...
O ses olsam
oturduğumu unutsam...
Bir yandan bedenim
kendini unutsa
hızla kaskatı olsa...
O tek sesle
o tek ışığa bağlansam...
Tam o saniyede
başka hiçbir şey düşünmesem...
Tümüyle ben'den sıyrılır
herşeyle birleşir
o koskoca teklik olur muyum?..
O zaman gerçekten
düşündüğüm şey olur muyum
hiç vedalara gerek bırakmadan?
kimseden özüre gerek kalmadan?..
Ömer Dalman (Şubat 2008)
www.antoloji.com/omer_dalman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder