Önce seni
şöyle iyice bir
sevmem lazım.
Bağrıma
katıksız basmam lazım.
Hayatımın her anına yaymam,
nefesimde solumam,
baktığım şeylerin zevkinde,
acısında bulmam lazım.
Sonraysa hareket başlamalı.
Seni
tamamıyla kendime malettiğim o şeyi,
başkalarıyla,
ne yaptığından habersiz
nasıl dokunduğundan,
konuştuğundan, bakıştığından habersiz
paylaşmam lazım.
hatta ara ara elimden kaçırmam lazım...
Öylece elim-kolum bağlı,
sen kendi alemine kopup gitmişken
umarsız, habersiz
bir köşede oturup tırnaklarımı yemem,
küplere binmem,
kabarmam lazım.
ve belki bir hafta sonra o denizlere dalışından
gelip bana öykünü anlatırsın.
Ben orta yerimden çatlarken
nasıl da tutuşur eteklerim,
nasıl da elektriklenir erkekliğim!?..
İşte o zaman sen bana göre
daha da bir tepelerde,
daha bir tanrıça
daha bir dişisin...
Seni
ara sıra
ellerimden kaçırmam
ve sana
hakim olamamam lazım.
Ömer Dalman (10.10.2008)
www.antoloji.com/omer_dalman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder