Kadının Böylesi

Bağladı ya artık bir kere
kendini derin felsefeye;
artık bakışları deli,
dikkati son gaz
adrenaliniyse olur olmaz!

Rahat konuşamaz artık
düz insan gibi;
ille takacak her kelimenin ardına kulbu!..

Kesintisiz muhabbet ne mümkün hele onunla!
İki ileri-bir geri modunda artık;
söyleyip de geçmek yok artık lafı!
Derinliğine inme güdüsü sarmış her yanını,
o düz
doğal
tatlı muhabbetin üstüne
felsefe şartlanmaları kapanmış bir kere
artık doğal da olamaz!

Burnundan getirir muhabbet isteğini,
pişman eder adamı kadının böylesi!
Kazanmayı umud etmişken ruhlardan yana
tam tersi olur zavallıma hem de!
Yüz çevirir herkes,
fazla elektriğinden çarpılmamak için
yollarını bile değiştirirler de
çaktırmazlar!

Biraz düz insan olmasını hatırlatacak
kimse kalmamıştır etrafında
buz gibidir tavırları
felsefeden geçilmeyen
soğuk enerji fırtınaları içinde benliği...

Aslında insan doğallığını keşfe çıkmış bu zavallı;
en baştan boka sarmış,
şartlanmış, takıntılara batmış.
Kimse de kurtaramaz...

çözümsüzlükte kutsanmanın aldatıcılığında
kadının böylesi...


Ömer Dalman (Aralık 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman