Ölümü en rahat isteyebildiğim,
hatırlayabildiğim yerdir evim.
Kendime, özüme,
nedenime, başlangıcıma-sonucuma
samimiyetle yakınlaştığım yer...
Katıksız, fazlalıksız,
gürültüsüz, konuşmasız,
aldatmasız
nerede olduğumu benliğime
çığlık çığlığa haykırabildiğim yerdir...
Yalanlardan sıyrılıp
her akşam seve seve yeniden ölüp, kaçtığım
sabahları sadece öyle olması gerektiği için
boynum bükük
yeniden hayata karışabildiğim yerdir...
Kapılarımı ardına kadar araladığım,
bana bunun imkanlarını bolkepçe veren
yegane yerdir evim.
Ömer Dalman (Kasım 2007)
www.antoloji.com/omer_dalman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder