Kaç kere?

Daha kaç kere paketleyip gizemlerimi
sokuşturup koltuğumun altına
yolcu edeceksin beni
kendi bilinmezliklerimde
bir karanlık yolcusu olmaya?..

Daha kaç kere
kaç kere bu kör kadere imzanı atacaksın
hiç endişe etmezmiş gibi?..

Yüklenmişim yıllarımı, heyecanlarımı,
renklerimi, karanlıklarımı
gelmişim kapına defalarca
çalmayı bırak
yumruklaya yumruklaya girmeye çalışmışım
senden içeri...

Ya sen
daha kaç kere bu kader misafirinin yüzüne
o kapıyı kapatıp
az önce kapıda ben yokmuşum gibi
arkanı dönüp gideceksin
o sıcak, tek göz yuvana?..

Daha kaç kere koltuğumun altına kıstırıp
yıllanmış gizemlerimin ikramını sunarken ben
yollayacaksın kör karanlık kaderime?

Kaç kere
hiçbir şey olmamış gibi dümdüz
tepkisiz
ne kızgın, ne sevinçli
o ifadesiz yüz ile
beni kendime uğurlayacaksın?..

kaç kere?..


Ömer Dalman (04.01.2009)
www.antoloji.com/pmer_dalman