Yalnızlık Çaldımı kapını

Yalnızlık bir kere çaldımı kapını
boyun eğeceksin şüphe etmeden.
Düşünmeyeceksin
kapılsam mı, kapılmasam mı diye...

Varsa ihtimalin aklında
karınla, sevgilinle, dostunla takılıp
uzak kalmak için yalnızlıktan;
kanmayacaksın.
Sadece boyun eğeceksin yalnızlığa...

Pek çetindir yalnızlığın çağrısı.
Dinlemez pazarlık, teklif.
Sonuç noktada gelir kapına
kesin vuruşlarla yumruklar kapını
ve o gece
illa ki seninle konaklayacaktır.

Ruhunun alarmıdır her bir çağrısı yalnızlığının.
Kulak vermedin mi;
gitti zannedersin kapından
ama izini bırakır paspasına
ve sen her çıkıp gittiğinde evinden
üzerine yükünü koyar.

Koptum zannedersin ondan
özgürüm dersin gürül gürül

ama
o en sosyal anında,
belki bir kutlamada veya
sevgilinle bir sevişmenin ortasında
ansızın çıkıp gelir tekrar
bu sefer kapını kırarcasına!..

Pişman olursun, ama çaresiz...
Doğrultmaya çalışırsın sonra günlerce
ruhundaki depremleri.
Daha zordur bu sefer işin...

Yalnızlık bir kere çaldımı kapını
boyun eğeceksin şüphe etmeden
ve hemen açıp gönül kapını
içeri alacaksın onu
bütün samimiyetinle...


Ömer Dalman (02.11.2008)
www.antoloji.com/omer_dalman