İhtiyacım var bu ara ağlamaya
gözlerimden seller, sular
nehirler
okyanuslara...
Hokkabazlar da durulur
gülmeyi bırakıp bir kenara
hokkabazlar da eğer önlerine
başlarını...
Fonda duygusal Soner Arıca nağmeleri...
Her ne kadar Allah'ın yaramaz çocuğu
komik adamı olsam da;
ben de eğerim
O'nun keskin kılıcının önüne
boynumu...
Öylece
süzülürken gözlerimden sular-seller
hiçbir amacım kalmamış
bu yalan dünyaya dair
beklerim sevgiyle
başımı uçurmasını.
Ama yine merhamet edip
beni yanına almaz.
Yine boynum önüme eğik,
dünyanın beceriksizi,
dünyanın arlanmazı, utanmazı
bir de çocuk gibi şımarık
ben...
Ağladığımla kalırım...
Yukarılarımdaysa
olur bir şeyler
daha erken belki ama
ben yine de
bu dünyanın adamı değilim.
Ömer Dalman (07.08.2008)
www.antoloji.com/omer_dalman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder