İnanman için

Daha ne kadar karıncalanması lazım
şu parmak uçlarımın,
şakaklarımın?

Ya da üst üste
pofur pofur
kaç puro dizmem lazım
yükselmemek için en tepesine
manik depresifliğimin?..

Hayır ağlayabilsem
lavaboları dolduracağım gidip
ama
yaş da çıkmaz oldu gözümden bu sefer...
Fena kapana kısıldım
tam bir hapisteyim,
çıkmazda...
kendini çok bilmekle, onu unutmak
ve dışarıyı kabullenememek arasında
o kör nokta...

Bu kaçıncı izin veriş
bu kaçıncı saygısızlık bu ruha?..
Hep yalan yeminler,
hep o aynı öğrenmez,
ders almaz,
olgunlaşmaz ruh kapıda...

Ya misafir olacak bir dahaki sefere
edebiyle,
ya da tam bir kapı dışarı...

Daha ne kadar karıncalanması lazım
şu parmak uçlarımın,
şakaklarımın
sana olan sevgime, saygıma
ve ruhumun ezikliğine
inanman için?


Ömer Dalman (31.05.2008)
www.antoloji.com/omer_dalman